Mayıs 1993… Pkk azmıştı. Hergün pusu, hergün karakol baskını, kan gövdeyi götürüyordu. 150 kişilik ağır silahlı terörist grup, Elazığ-Bingöl karayolunda şehirlerarası otobüsü durdurdu, kimlik kontrolü yaptı. Malatya’dan usta birliklerine giden sivil kıyafetli, silahsız 36 er indirildi. Geceyarısı saat 03’tü. Aslanlarımızı yol kenarında yan yana dizdiler, kolkola girin diye bağırdılar, Kalaşnikoflarla, Bixi tabir edilen ağır makineli tüfeklerle taradılar. Dakikalarca, şarjörleri değiştirip değiştirip boşalttılar. Delik deşik cansız bedenlerin yanına gelip, suratlarına sıkmaya devam ettiler. 33 askerimiz orada şehit oldu. 3’ü öldü sanılarak bırakıldı. Olay yerinde 1570 mermi kovanı bulundu. Her evladımıza 44’er mermi sıkmışlardı…
Memleket ayağa kalktı. Birilerinin bir şey yapması gerekiyordu artık. Bir şey yapılmalıydı ama, bir şey yapması gereken generallerin çoğu çeşitli bahaneler ileri sürerek, bölgeye tayinini engelliyordu. Neredeyse Hakkari Dağ Komando Tugayı’na gönderecek komutan bulunamıyordu. Terfi bekleyen 80 tuğgeneral vardı, isim isim vermek istemem ama, mazeretin bini bir paraydı, istifa ederim diyen bile vardı. Haziran 1993…Genelkurmay başkanının kapısından içeri bir tuğgeneral değil, bir kurmay albay girdi. Üstün sicilliydi. Kara kuvvetleri komutanı da odadaydı. Genelkurmay başkanı 45 dakika alakasız konulardan bahsetti, muhtemelen gene bahaneler duyacağı endişesiyle mevzuya bir türlü giremiyordu, sonra lafı evirdi çevirdi, “seni Hakkari’ye gönderelim mi?” diye sordu. Hiç tereddütsüz “emredersiniz” cevabını aldı. Mazeret duymayınca rahatlayan genelkurmay başkanı bu defa “ne zaman katılırsın?” diye sordu. “Hemen” cevabı geldi.Kuvvet komutanı o güne kadar aldığı mazeret cevaplarından olsa gerek, albaya açık kapı bıraktı, “önce ailenle konuş istersen” dedi. Albay kararlıydı, “hemen gideyim” cevabını verdi. Hemen gitti.
Terörle mücadele tarihinde görülmemiş başarı sağladı. Bin ila 5 bin askerin katılımıyla, 857 defa vurucu operasyon yönetti. 21 defa sınır ötesi harekat yönetti. Pkk‘yı bekleyen değil, Pkk’yı kovalayan konuma geçti, örgütün dağ kadrosunu yarı yarıya imha etti. Askerleriyle birlikte omuz omuza vuruştuğu için, çatışmalara bizzat katıldığı için, emrindeki askerler tarafından “efsane komutan” adı verildi. Buzul Dağı’nda mesela, beklemedikleri anda baskın yapabilmek için 3500 askeriyle birlikte eksi 40 derecede buzda yattı, tipiye yakalandılar, çanak benzeri bir arazide beş gün mahsur kaldılar, üçüncü gün erzakları bitti, donuyorlardı, “çantalarınızı, hatta tüfeklerin dipçiklerini bile yakın” emri verdi, neticede ummadıkları anda mağaralarda saklanan yüzlerce teröristi basmayı başardılar.
Birinci Dereceden Altın Üstün Cesaret ve Feragat Madalyası aldı, ayrıca iki defa Üstün Cesaret ve Feragat Nişanı aldı. Beş defa Üstün Birlik Yetiştirme Nişanı aldı, Türk Silahlı Kuvvetleri tarihinde beş defa Üstün Birlik Yetiştirme Nişanı’na sahip tek kişi oldu. Tümgeneral’ken önü kesildi, emekli edildi. Osman Pamukoğlu.
Önceki gün…Değerli eşi hanımefendi, kendisi gibi bazı komutan eşi arkadaşlarıyla birlikte Ankara’da bir askeri sosyal tesiste buluşacaklardı. Osman Pamukoğlu “yolumun üstünde, ben götüreyim” dedi, aracıyla askeri sosyal tesisin nizamiyesine geldiler, eşinin girişi için kendi kimlik kartını çıkardı, bariyerde görevli astsubaya uzattı. Osman Pamukoğlu girmeyecekti, sadece eşine kolaylık olsun diye aracından inmiş ve kendi kimlik kartını uzatmıştı. Bariyer açılacak, hanımefendi geçecek, Osman Pamukoğlu aracına binerek, randevusuna gidecekti. Ama bir tuhaflık vardı…Kapıda görevli astsubaylar kartı makineye sokuyor, kendi aralarında mırıl mırıl konuşuyor, bariyer açılmıyordu. Pamukoğlu “hayrola oğlum?” diye sordu. Astsubayların utançtan yüzü kızarmıştı, komutanın gözüne bakamıyor, cevap veremiyorlardı. “Hayrola?” diye bastırınca, esas duruşta yere bakarak, utana sıkıla cevap vermek zorunda kaldılar. “Bu kartın sahibi askeri sosyal tesislere giremez” ibaresi çıkıyordu
Türk Silahlı Kuvvetleri tarihinin en gurur duyulan generallerinden, vatanını seven herkes tarafından efsane olarak anılan komutan Osman Pamukoğlu’nun askeri sosyal tesislere girmesi yasaklanmıştı! Hulusi efendi tarafından yönetilen genelkurmay, aklınca, Osman Pamukoğlu’nu cezalandırmıştı. Osman Pamukoğlu’nu kendileri gibi zannettikleri için “askeri sosyal tesislere sokmayalım, aklı başına gelsin” diye düşünmüşlerdi. Gülümsedi Osman Pamukoğlu. Her zamanki gibi gülümsedi. Gitti. Şimdi sıkı durun… Osman Pamukoğlu 14 sene önce emekli oldu.14 senedir bir defa bile, tekrar yazıyorum, bir defa bile, herhangi bir askeri sosyal tesise adım atmadı. Askeri sosyal tesislere girişi yasaklanan, güya cezalandırılan Osman Pamukoğlu, zaten, 14 senedir bir defa olsun herhangi bir askeri sosyal tesise gitmedi, bir saniye bile oturmadı, bir çay bile içmedi. Şimdi daha sıkı durun… Osman Pamukoğlu henüz 11 yaşındayken askeri okula yazıldı, teğmenliğinden itibaren 35 sene subay üniforması taşıdı. Bu 35 sene boyunca, bir defa bile, tekrar yazıyorum, bir defa bile herhangi bir askeri sosyal tesise, askeri tatil kampına filan, adım atmadı. Hulusi efendi emir versin, açıp kayıtları incelesinler… 35 sene muvazzaf subaylık. 14 sene emeklilik. Osman Pamukoğlu ömrü boyunca, bir defa olsun herhangi bir askeri sosyal tesise gitmedi, herhangi bir askeri tatil kampına adım atmadı, bir saniye bile girmedi, bir kahve bile içmedi. Böyle bir prensibi var çünkü. Askerliğin askerlik tarafıyla ilgileniyor. Sosyal tesis tarafı, ömrü boyunca umurunda bile olmadı. Tekrar yazıyorum. 35 sene muvazzaf subaylık.14 sene emeklilik. Bir defa olsun gitmedi kardeşim. Ve, bu onurlu prensipten haberi bile olmayan zavallı tipler…Sosyal tesisleri yasaklayarak Osman Pamukoğlu’nu cezalandırdığını zannediyorlar! Suriye sınırını, Irak sınırını, Ege’deki adalarımızı koruyacaklarına…Osman Pamukoğlu girmesin diye sosyal tesis sınırını koruyorlar! (Kitap fuarlarından bizzat şahidim. İstanbul, İzmir, Ankara, Adana, Bursa, Kayseri, en uzun kuyruklardan biri daima Osman Pamukoğlu’nun imza standında olur, özellikle gençler komutandan imzalı kitap alabilmek için saatlerce kuyruk bekler, konferanslarında iğne atsan yere düşmez, hınca hınç kalabalık olur. Ve bizzat şahidim… Osman Pamukoğlu kitap fuarları için gittiği bu şehirlerde asla ve asla orduevinde kalmaz, parasıyla otelde kalır.)…
Efsane öyle kolay olmuyor. Böyle oluyor.
Bariyerle olmuyor. Kariyerle oluyor.